اثربخشی الگودهی ویدئویی بر تعاملات اجتماعی و مهارتهای خودیاری کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم

مقدمه:اختلال طیف اوتیسم اختلال فراگیر رشدی است که با مشکلات اجتماعی، محدودیت های ارتباطی و رفتارها و علایق محدود شده مشخص می شود.پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی روش الگودهی ویدئویی بر تعاملات اجتماعی و مهارتهای خودیاری کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم انجام شد. روش: این پژوهش از نوع آزمایشی تک موردی می باشد. شرکت کنندگان پژوهش را 4 کودک مبتلا به اختلال طیف اوتیسم خفیف تا متوسط تشکیل دادند. ابزارهای پژوهش، مقیاس درجه بندی اوتیسم کودکان و چک لیست مهارتهای مراقبت از خویشتن بودند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل نموداری و ترسیمی استفاده شد. نتایج: یافته های پژوهش نشان داد که روند درمان باعث افزایش مهارت های خودیاری شستن دست و صورت، خشک کردن دست و صورت با حوله، مسواک زدن دندانها،پوشیدن و درآوردن لباس و افزایش تعاملات اجتماعی به شکل نگاه مستقیم به چشم ها، بازی با تشک فنری، بازی با مکعب های ساخت و کاهش زمان درگیر شدن در بازی با تشک فنری و مکعب ساخت شده است. براساس نتایج بدست آمده می توان گفت که الگودهی ویدئویی در افزایش تعاملات اجتماعی و مهارتهای خودیاری کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم روش موثری می باشد.